Zonder gastheer om zich te voeden, sterven hoofdluizen binnen 24 tot 48 uur. Levensvatbare (levende) eieren worden meestal binnen 6 mm van de hoofdhuid gelegd. Luizen kunnen niet langer dan 24 uur van een menselijke gastheer overleven en ze zijn uniek aangepast om in menselijk hoofdhaar te leven. Ze houden er over het algemeen niet van om de beschermde omgeving in het hoofdhaar te verlaten.
Er zijn veel misvattingen over hoofdluis. Ze brengen geen overdraagbare ziekten over. Ze springen of vliegen niet; ze kunnen alleen kruipen. Hoofdluizen zijn volledig afhankelijk van hun gastheer voor voeding; hun enige bron van voedsel is menselijk bloed.
De prevalentie van besmetting met hoofdluizen is niet anders bij personen met lang haar dan bij mensen met kort haar. Hoofdluizen komen zelden voor op wenkbrauwen of wimpers. Ze besmetten personen van alle sociaaleconomische niveaus, zonder rekening te houden met leeftijd, ras, geslacht of normen voor persoonlijke hygiëne. Dieren zijn geen bron van menselijke luizen.
Hoofdluizen moeten zich voeden met een ander levend lichaam om te overleven. Hun bron van voedsel is menselijk bloed, dat ze uit je hoofdhuid halen. Hoofdluizen kunnen niet vliegen, zijn niet in de lucht en kunnen niet ver weg van hun gastheer in water leven. Sterker nog, ze klampen zich vast aan haarlokken voor een dierbaar leven als je in bad gaat.
Lichaamsluizen leven in de naden en plooien van kleding. Ze voeden zich met menselijk bloed en leggen hun eieren en leggen afvalstoffen af op de huid en kleding. Als je je afvraagt hoe lang luizen kunnen overleven omdat het gaat om niet op het menselijk hoofd zitten, is het antwoord 24 uur. Waar komen luizen vandaan als ze niet op mensen zijn? Als een luis van iemands hoofd op iets anders valt, als er kort daarna een ander hoofd mee in contact komt, kan hij van die gelegenheid gebruik maken om zich ergens anders thuis te voelen.
Dit komt echter niet erg vaak voor. Verreweg de meest gebruikelijke manier waarop luizen worden overgedragen, is door middel van direct contact van een besmet menselijk hoofd met een ander menselijk hoofd. Geef elk gezinslid zijn eigen beddengoed, handdoeken en haarborstels om de verspreiding van hoofdluis te voorkomen als een familielid besmet of blootgesteld is. In feite bestaan al zolang mensen er zijn, zullen hoofdluizen waarschijnlijk niet snel uitsterven.
De diagnose van een besmetting met hoofdluizen kan het beste worden gesteld door een levende nimf of volwassen luis op de hoofdhuid of het haar van een persoon te vinden. Gegevens tonen aan dat hoofdluizen enkele uren onder water kunnen overleven, maar het is onwaarschijnlijk dat ze door het water in een zwembad worden verspreid. De mate van reinheid of persoonlijke hygiëne van een persoon heeft weinig of niets te maken met het krijgen van hoofdluis. Buiten de gastheer kunnen volwassen hoofdluizen ongeveer twee tot vier dagen leven bij 74 graden Fahrenheit (F) en één tot twee dagen bij 86 graden.
Een volwassen hoofdluis kan ongeveer 30 dagen op iemands hoofd leven, maar sterft binnen een of twee dagen als hij van een persoon valt. Steeds meer consumenten merken dat de meest populaire behandelingen voor hoofdluis - waaronder chemische shampoos en huismiddeltjes - grotendeels niet effectief zijn. De ontdekking van genetische verschillen tussen hoofd- en lichaamsluizen ondersteunt theorieën dat mensen in deze periode kleding begonnen te dragen. DNA-technologie toont echter aan dat hoofdluizen dezelfde soort zijn als de beruchte lichaamsluis die al lang in verband wordt gebracht met ziekten zoals tyfus en recidiverende koorts.
Hoewel hoofdluis vervelend kan zijn, kan een goede behandeling de besmetting snel en pijnloos uitroeien. Lokale gezondheidsafdelingen kunnen richtlijnen hebben die betrekking hebben op het beleid van schoolhoofdluizen; neem contact op met uw lokale en nationale gezondheidsafdelingen om te zien of ze dergelijke aanbevelingen hebben. Na zeven tot 10 dagen incuberen, komen de neten uit en rijpen ze na nog eens 10 dagen tot volwassen hoofdluis en begint de cyclus opnieuw.
Leave Reply